اثر تریکوستاتین a بر حافظۀ کاری و سطح سرمی bcl-۲ در مدل موش صحرایی ایسکمی هایپوکسیک

مقدمه: ایسکمی مغزی سومین عامل مرگ و میر در جهان غرب می باشد که هنگام مسدود شدن شریان مغز با لختۀ خون رخ می دهد. مطالعۀ حاضر به منظور بررسی اثرات تریکوستاتین a، یک مهارکنندۀ هیستون داستیلازی بر نقص های شناختی و سطح سرمی bcl-2 در مدل موش صحرایی ایسکمی هایپوکسیک انجام شد. مواد و روش ها: 30 سر موش صحرایی نر نژاد اسپراگ داولی به صورت تصادفی به گروه های کنترل سالم، ایسکمی + نرمال سالین و ایسکمی + تریکوستاتین a تقسیم شدند. به منظور ایجاد مدل ایسکمی هایپوکسیک، موش های صحرایی متحمل بسته شدن شریان کاروتید مشترک راست و اکسیژن 8 درصد به مدت 5 دقیقه شدند. دو روز پس از القاء ایسکمی، تریکوستاتین a به صورت درون صفاقی به گروه ایسکمی+تریکوستاتین a به مدت 5 روز تزریق گردید. به منظور ارزیابی حافظۀ کاری از آزمون ماز y استفاده شد. برای اندازه گیری سطح سرمی bcl-2 روش الایزا انجام شد. یافته ها: نتایج حاکی از بهبود حافظۀ کاری در گروه ایسکمی+ تریکوستاتین a در مقایسه با موش های صحرایی گروه ایسکمی+ نرمال سالین می باشد. به علاوه، تفاوت معنی داری در سطح سرمی bcl-2 بین گروه های ایسکمی + تریکوستاتین a و ایسکمی + نرمال سالین مشاهده شد. نتیجه گیری: داده ها نشان داد که تریکوستاتین a به عنوان یک درمان بالقوه برای بهبود نقص های شناختی بعد از ایسکمی مغز مؤثر است.